Dit citaat vind ik nou een mooie binnenkomer, zo na de zomer. Heerlijk verhelderende en ook geruststellende omdraaiing van hoe we er doorgaans tegenaan kijken. Laten we dit maar tot thema verheffen voor het komend cursusjaar.
Zie jij jezelf als een spiritueel mens? En wat is dat dan? Lees jij graag spirituele boeken, bezoek je graag spirituele bijeenkomsten? Wat zijn dat dan precies? Ben jij geïnteresseerd in spiritualiteit? Wat is dat eigenlijk, spiritualiteit? Ik heb wel eens getracht om dat te formuleren maar dat valt nog niet mee.
Mensen beschouwen zingen soms als een spirituele ervaring. Zeker als het gaat om het zingen van mantra’s, of ander religieus getint repertoire. Doorgaans gaat dat ook nog gepaard met een beoordeling, ze vinden het dan ‘goed’ om iets spiritueels te zingen. Of juist ‘te zweverig’. Daar hebben we dan al snel een scheiding der geesten, wat de een goed vindt, vindt een ander maar niks. De een gaat z’n best doen om heel spiritueel te zijn en de ander gaat z’n best doen om het vooral niet te zijn.
Heel geruststellend dus als je daar niet mee bezig hoeft te zijn. Jij en ik zijn niet een mens die af en toe een spirituele ervaring heeft, maar een spirit die voortdurend menselijke ervaringen beleeft. Je kunt niet spiritueler worden dan je al bent en trouwens ook niet minder spiritueel. Jouw spirit kijkt daar vermoedelijk glimlachend naar. Je spirit is gewoon. Gelukkig maar, want dat betekent dat we altijd opnieuw toegang hebben tot de levendigheid en de vanzelfsprekende muzikaliteit van de spirit, ongeacht wat we geloven of niet geloven.
Zingen is dus gewoon zo’n menselijke ervaring. Of je nou popmuziek zingt, een cantate van Bach, een lied van Oosterhuis of als je improviseert. Doet het er dan niet niet toe wat je zingt? Jawel, want natuurlijk zul je de ervaring willen opzoeken die het meest bij jou past. Om niet te zeggen: die het meest bij jouw spirit past. Sommige liedjes, sommige teksten, sommige ervaringen tillen je als het ware op, ze inspireren, dringen echt in je door. Hoe bewuster je je daarvan bent, des te groter de kans dat je die momenten meer en meer kunt beleven. Op de mooiste momenten voel je dan, al is het maar even, dat je volstrekt met jezelf samenvalt. Er is geen zorg meer, geen probleem, geen gedoe. Er is alleen maar jij in dít moment. Zo’n moment kun je niet bewerkstelligen, het overkomt je. Het is een ervaring van heelheid, een heilig moment dus. En tegelijk een menselijke ervaring.
Zoals je mogelijk weet ben ik de afgelopen tijd bezig geweest met het schrijven van een boek over zingen. Het boek is getiteld Jouw ziel wil zingen. Dat klinkt behoorlijk spiritueel, vind je niet? Ja, het is jouw ziel, jouw spirit die wil zingen. Maar daarvoor heeft hij jouw mond, jouw stem, jouw lichaam, zelfs jouw mind nodig. Jouw mens-zijn, dus.
