Jan Kortie, stembevrijder. Als afgestudeerd econoom stond ik een aantal jaren voor de klas, met veel plezier. Tot ik mijn ware passie ontdekte: zingen. Of preciezer: verleiden tot zingen.
Ik volgde de stem van mijn hart en bekwaamde me in die richting. Op de school waar ik lesgaf richtte ik een schoolkoor op en ik organiseerde m’n eerste workshops.
Een paar jaar later besloot ik m’n baan op te zeggen en ging ik werken als dirigent, zangleraar, workshopleider, trainer, stemtherapeut. Mooie woorden, maar eigenlijk dekten die geen van allen de lading helemaal.
Jaren later viel mij een nieuw woord in. Ik realiseerde me: het gaat mij altijd om mensen vrijer te maken met hun stem en in hun zingen. Dan moet ik het ook zo noemen: stembevrijding.
En dan ben ik dus: stembevrijder.
Vanaf het begin van deze eeuw neemt het leiden van mantra-avonden een belangrijke plaats in. Later kwamen daar zang- en stilteretraites bij, waar het mystieke en verbindende aspect van zingen centraal staat.
Sinds 2005 besteed ik een groot deel van m’n tijd aan onze tweejarige Opleiding tot Stembevrijder® ‘Ode an die Freude’. Ook coach ik graag professionele musici die hun stem en muziek verder willen bevrijden.
Het begrip ‘stembevrijding’ is in de afgelopen jaren door allerlei mensen overgenomen. Kennelijk herkennen velen zich in het verlangen dat eruit spreekt. Wat mij betreft is het een onorthodoxe, opgewekte benadering van zingen. Mijn leidraad daarbij werd dit zinnetje: Jouw ziel wil zingen. Dat werd dan ook de titel van mijn eerste boek, dat in 2010 uitkwam. Het is de weerslag van 25 jaar onconventioneel werken, waarin het nooit ging om methodes of zangtechnieken, maar altijd om de kunst jezelf te bevrijden uit het keurslijf van ‘hoe het hoort’.
In de jaren daarna verschenen nog het boek Het Lied van Het en een drietal cd’s met opnames van Het Lied van de Ziel.
In mijn werk zijn de invloeden zichtbaar van tal van leraren die mij geïnspireerd hebben en nog steeds inspireren. Het zijn er te veel om op te noemen, laat ik hier volstaan met er één te noemen: mijnheer Van Heugten, mijn eerste pianoleraar. Hij snapte mij. Dus als we tijd over hadden op het eind van de ‘normale’ pianoles (en daar zorgden we wel voor) dan ging hij nog even samen met mij improviseren. Daar heb ik geleerd hoe heerlijk het is om (samen) te musiceren. En dat dat plezier al bij de allereerste noot kan beginnen.
Hieronder vind je een aantal meer autobiografische notities, aangevuld met enige interviews in diverse media.
