De vorige maand overleden componist Morricone was een zeer productief mens, tot op hoge leeftijd. In de krant kwam ik bovenstaand citaat van hem tegen. Dat verwoordt in z’n bondigheid heel mooi hoe muziek werkt. Muziek wordt ons geschonken, als een nooit eindigende stroom. Miraculeus, inderdaad. En nee, daar hoef je geen groot componist voor te zijn, die stroom is voor ons allemaal bedoeld.
Die stroom van muziek is onderdeel van de stroom van het leven. En vergis ik me nou of gaat die stroom steeds sneller? Corona lijkt allerlei ontwikkelingen enorm te versnellen. En misschien is dat maar goed ook, want we zijn op onze planeet echt wel toe aan een ommezwaai op allerlei punten.
Een snelle stroom…
Als je onze nieuwsbrieven van de afgelopen tijd gevolgd hebt dan heb je gelezen over de snelle ontwikkelingen in het Centrum voor Stembevrijding. Over hoe Sarah begin dit jaar de leiding in handen nam, waar ze in korte tijd allemaal tegenaan liep en hoe haar dat geleidelijk en toch ook plotsklaps bij het inzicht bracht dat ze ‘moest’ stoppen. Ik heb dat proces natuurlijk van dichtbij kunnen volgen, en was toch verrast door het tempo ervan, ik schrok daar ook even van. Maar het was overduidelijk: hier valt niets tegen in te brengen, dit is volstrekt waarachtig. Het was ook wel indrukwekkend om daar getuige van te zijn.
Toen ik van de verrassing bekomen was boezemde de waarachtigheid van het besluit mij vertrouwen in. Wat overduidelijk waar is kan niet verkeerd zijn, daar heeft uiteindelijk iedereen baat bij, daar ben ik stellig van overtuigd. Het is de stroom van het leven. Niet dat ik die stroom zelf altijd makkelijk verwelkom, nee hoor. Maar ik leer het wel steeds beter. En veel heb ik erover geleerd door de stroom van de muziek. Waarvan ik steeds weer zie: daar hoef ik me alleen maar aan over te geven. Niet ingrijpen, niet beter willen weten, nee, toelaten. Ook, of juist als ik het niet meteen begrijp. De muziek weet het beter dan ik. Als ik me al improviserend laat leiden komt het altijd op z’n pootjes terecht.
…en een frisse wind
In een paar dagen tijd was het eigenlijk helemaal duidelijk. Anna sprong op. En ik was meteen blij. Haar frisse spirit gaat stembevrijding nog weer verder de wereld in brengen, en waarschijnlijk op manieren die ik nooit zou kunnen bedenken. Ze heeft mij inmiddels al gestrikt voor een onlinecursus, wie had dat een half jaar geleden kunnen voorspellen? Ik niet.
Had dat dan niet meteen gekund, als wij er met z’n allen wat beter over hadden nagedacht? Was dat niet veel beter geweest? Nee, natuurlijk niet. Sarah heeft in die korte tijd een basis neergelegd waar Anna op kan voortborduren. Zo heeft het moeten gaan, de regie van het leven heeft het heel slim gedaan. De muziek zorgt voor zichzelf. En voor ons.
Ik verheug me op al het moois dat nog komen gaat. Met grote dank aan Sarah voor haar tomeloze inzet van het afgelopen halfjaar en ook voor de waarachtigheid van haar stappen.
