Voor iedereen die te kampen heeft met een (langdurig) ziekteproces is dit boek een aanrader. Maar ook wie gezegend is met een goede gezondheid zal er veel uit kunnen halen. De Amerikaanse psychiater Jeffrey Rediger raakte gefascineerd door mensen die tegen de verwachtingen van de behandelende medici in genezen van ingrijpende en ongeneeslijke ziekten. De meeste artsen zien deze ‘wonderen’ als een kwestie van geluk, en schenken er daarom verder geen aandacht aan, maar hij wilde er meer over weten. Zijn conclusie is dat we veel meer kunnen dan we zelf denken om ons immuunsysteem te versterken, ziekte te voorkomen en onszelf te genezen. Dat hij dit alles als arts wetenschappelijk benadert maakt het boek extra relevant, zeker ook voor iedereen die zelf in de gezondheidszorg werkt.
Rediger toont hoe we een omgeving kunnen creëren die optimaal is voor genezing, door onszelf op fysiek en mentaal niveau grondig te onderzoeken. Hij laat zien dat een groot deel van onze fysieke werkelijkheid in onze geest wordt gecreëerd. Onze perceptie beïnvloedt onze ervaring, zelfs tot het punt dat we ons fysieke lichaam veranderen – en dus kan de genezing van onze identiteit ons grootste hulpmiddel zijn.
In het boek tref je allerlei beschrijvingen en case-studies aan, heel toegankelijk en genuanceerd verwoord. Hieronder een paar citaten uit het boek, maar er staat veel meer in dat erg de moeite waard is.
We zijn beperkt geraakt door ons te richten op pathologie: op wat ontbreekt of ziek is, in plaats van wat goed, speciaal en groots is in elk individueel mens te bevorderen. (…) We behandelen de ziekte in plaats van de persoon, we missen het grotere verhaal van het leven van de patiënt, dat vol zit met aanwijzingen en onthullingen over hoe hij het best begeleid kan worden naar gezondheid. (P 17/18)
Het is belangrijk en compassievol om op de korte termijn symptomen te bestrijden, maar op de lange termijn moet je de oorzaak van de ziekte behandelen, die vaak verborgen is. (P 24)
Op de een of andere manier je gebruikelijke routine doorbreken betekent dat je jezelf in een nieuwe context kunt zien. (…) Het is nodig dat je actief en op tastbare wijze een nieuwe waarheid in je leven integreert. (…) Mensen die spontane genezing ervaren hebben, verstoorden de standaardmodus, stapten uit die groef en zagen zichzelf op een compleet nieuwe manier, en werkten er dan aan om die kennis in hun leven te integreren. (P 306)
Ons vermogen om onze percepties te kiezen is de kern van wat ons menselijk maakt. (…) We kunnen zien wat goed en mogelijk is, of alleen wat ontbreekt of angst opwekt. De manier waarop je jezelf en je ziekte ziet kan óf harde grenzen stellen aan je vermogen om te herstellen óf onverwachte paden naar genezing openen. (P 317)
