Ik geloof in zingen.
Ik geloof in de heling die zingen kan brengen.
Ik geloof in de verbinding die zingen kan brengen.
Ik geloof in de vrede die zingen kan brengen.
Ik geloof het niet alleen, ik zie het keer op keer gebeuren.
En dus gaan we zingen. Om de vrede dichterbij te brengen, in onze wereld en in onszelf. En daar laten we het niet bij.
We gaan ook geld inzamelen, hopelijk veel geld, voor al die vluchtelingen die hun land achter zich moeten laten. Want we gaan een benefietmiddag organiseren, over anderhalve week, zondag 20 maart 2022. Daarover verderop meer.
Gaat zingen de wereld redden? Dat weet ik niet, daar is wel wat meer voor nodig, lijkt me. Maar dat zingen een bijdrage te leveren heeft die er echt toe doet, dat betwijfel ik helemaal niet. Want zingen verzacht, en het zachte overwint het harde, zegt de Tao, en ik geloof dat. Op den duur, ja, op den duur.
Er is tijd voor nodig, veel tijd. Maar alleen het zachte is sterk genoeg om te overleven. Wat ons intussen te doen staat is steeds steviger te worden in die zachtheid. Want zachtheid zonder stevigheid wordt week. Stevigheid zonder zachtheid wordt strak en hard. We hebben dus zingen nodig, we hebben muziek nodig. En laten we zowel zacht zingen als ook heel stevig.
Dat is precies wat we afgelopen vrijdag gedaan hebben, toen we na de laatste lockdown weer samen konden komen om te zingen. Het was een afwisseling van zacht en intiem bijeen zijn, neuriënd, wiegend en ook heel stil, maar ook uit volle borst, gepassioneerd zingen. Er werd gehuild, er werd gelachen, er werd gebeden, er werd van alles beleefd.
Natuurlijk waren we met onze gedachten en gevoelens bij wat er in de wereld gebeurt. En net zo goed was er alle ruimte om in onszelf af te dalen, onze eigen hoop en wanhoop de ruimte te geven. En er waren gemengde gevoelens. Wat verschrikkelijk, de ellende die zich afspeelt en tegelijk: wat fijn dat we weer massaal kunnen zingen.
En de muziek stroomde door dit alles heen. Want daar is muziek voor.
En nu ga ik je voor twee dingen uitnodigen. Die op het oog behoorlijk verschillend zijn, maar die voor mij uit hetzelfde verlangen, om niet te zeggen: uit dezelfde urgentie voortvloeien. En waar we ons overgeven aan de heilzame werking van de muziek.
Benefietmiddag
Allereerst: de benefietmiddag die we organiseren op 20 maart in de Dominicuskerk in Amsterdam. Een middag vol (mantra-)samenzang als steunbetuiging aan iedereen die lijdt onder de verschrikkingen van de oorlog. Iedere euro die die middag opbrengt gaat naar Giro555. En we hopen op veel euro’s. Om die reden hanteren we twee prijzen. We vragen iedereen die zich dat enigszins kan permitteren om €50,- te betalen voor deze speciale middag. Maar we willen niemand uitsluiten voor wie dat een te groot offer is, dus ook voor de ‘normalere’ prijs van €20,- ben je welkom.
We verwelkomen er ook vluchtelingen, zij zijn natuurlijk onze gast. Dat het een bijzondere middag gaat worden staat wel vast, we zijn nu volop bezig om er vorm aan te geven. En de Dominicuskerk werkt van harte mee.
Zomerretraite
Ten tweede: onze Zang- en Stilteretraite Het Lied van de Stilte, die we voor het eerst in 2,5 jaar weer kunnen organiseren. Van 18-22 juli 2022. In vergelijking met de verschrikkingen van de oorlog lijkt het bijna een gênante luxe om je een kleine week terug te trekken om te zingen en stil te zijn. Maar die vergelijking doet geen recht aan wat we daar willen doen. Want we trekken ons wel terug uit de wereld, maar tegelijk nemen we die wereld mee in onszelf. In ieder van ons zitten ook harde stukken. We kunnen zo verstrikt raken in het vechten daarmee, eraan schaven, ze proberen weg te werken of te onderdrukken, terwijl dat allemaal niet werkt.
Het enige wat tot echte verandering kan leiden is die duistere of harde delen van onszelf met zachtheid te omgeven, en dat met veel volharding en geduld te blijven doen. Dus we gaan de retraite in met de hoop dat we er als helere mensen uitkomen, steviger én zachter, die de wereld dan ook weer meer te bieden hebben. Het is één grote oefening in mens zijn in dit tijdsgewricht. Waarin we alles wat we in ons dragen meenemen en waarin we onszelf door de muziek laten meenemen. De muziek die weet heeft van heelheid, van harmonie, van verbroedering, van hoop. Muziek die weet heeft van de oorsprong, van het mysterie van dit leven. Muziek die leeft en doet leven.
Ik hoop dat je komt. Dat hoop ik echt.
