Deze nieuwsbrief komt nogal snel na de vorige, eerder dan normaal. De reden daarvoor is dat we je op de hoogte willen stellen van een bijzondere mantra-avond op vrijdag 2 oktober: de presentatie van de cd ‘Het Lied van de Ziel – Van Ohm en Amen’. Mijn plan was om deze nieuwsbrief in z’n geheel daaraan te wijden. Maar dat plan kan naar de prullenbak.
Want veel liever vertel ik je over een optreden dat ik een paar dagen geleden in Rotterdam zag van wat het leukste bejaardenkoor ter wereld moet zijn: Young@heart. Wellicht heb je eerder dit jaar in de bioscoop de documentaire over dit Amerikaanse koor gezien. Als je die gemist hebt, zie dan de dvd te pakken te krijgen want het is echt de moeite waard. De leden van het koor zijn tussen de 73 en 89 jaar, het repertoire is lichte muziek, tot stevige rocksongs aan toe en ja, het swingt. En het ontroert.
De show (dat is een veel betere beschrijving dan ‘concert’) is echt Amerikaans. Het tempo ligt hoog, de nummers lopen in elkaar over en meer dan de helft van de (ruim twintig) koorleden treedt korter of langer op als solist. Sommigen hebben daar duidelijk ervaring in, anderen minder. Geen moment is het saai, laat staan oubollig. En het meest van al blijft bij hoe iedere solist zijn of haar hart legt in het zingen. De gebreken van de ouderdom zijn zichtbaar, er wordt zonder enige vorm van melodrama indringend gezongen over pijn en gemis. Ze zingen teksten die er echt toe doen, en zonder uitzondering geloof je meteen wat ze zingen. Deze mensen weten waar ze het over hebben, en ze zingen hun waarheid. En steeds weer komen ze terug bij zinnetjes als: I’m alive! Die vitaliteit te zien is geweldig. Wie kan weerstand bieden aan een vrouw van in de tachtig die de zaal met een grote glimlach toeroept om te gaan staan en te dansen? Ik niet.
Na afloop las ik een recensie van een Amerikaanse journalist. Hij was vol lof. Maar in de eerste zin moest hij toch wel even kwijt dat het natuurlijk niet best klonk. Ja, een goed jongerenkoor klinkt krachtiger en frisser, en wellicht ook zuiverder. Maar deze recensent is het slachtoffer van hoe wij in het westen maar al te vaak tegen muziek aankijken: alsof je de ene uitvoering of uitvoerende moet vergelijken met de andere. Muziek wordt dan een kunstje dat de een beter beheerst dan de ander. Daarmee gaan we voorbij aan de ziel van de muziek, aan de levende ervaring ervan. Dát is de kern, dát is het wezen van ieder musiceren. En het werd me in Rotterdam nog weer eens duidelijk: de kwaliteit van de uitvoering zit uiteindelijk nooit in de techniek of de geschooldheid van de musicus. Nou ja, Beethoven wist het ook al.
En nu komt dus onze cd uit. Al jaren overwoog ik om ooit zo’n cd te maken. Met steeds de twijfel: kan dat eigenlijk? Kan de levende ervaring die het Lied van de Ziel iedere keer is op een cd vastgelegd worden? Nu ik het resultaat gehoord heb kan ik zeggen: ik word keer op keer met vreugde vervuld als ik ernaar luister. Dus durf ik wel op z’n Amerikaans uit te roepen: we proudly present!
Om voor die presentatie wat ruimte te creëren maken we de avond van 2 oktober wat langer. We beginnen om 19.30 uur (de kerk gaat open om 18.45 uur). Tot 21.30 uur houden we dan een ‘gewone’ zangavond. Daarna volgt de presentatie, tot uiterlijk 22.00 uur. Omdat we zeker deze avond zo veel mogelijk mensen de kans willen geven om erbij te zijn ben ik blij dat we opnieuw in de Duif terecht kunnen, net als begin september. Dat is dan overigens meteen de laatste keer, al was het alleen al omdat de Duif de resterende avonden van dit jaar bezet is. Vanaf 30 oktober keren we dus terug in de Amstelkerk.
Je bent van harte welkom, hoe jong of oud je ook bent.
