Zingen kan natuurlijk op allerlei plaatsen en met allerlei groepen. Inmiddels is me dat heel duidelijk, maar zo’n twintig jaar geleden was het een verrassende ontdekking voor me dat het ook heel goed kan in bedrijven, bij conferenties, managementmeetings etc. Vaak is het nog wel een verrassing voor de aanwezigen, soms is het ook even zoeken naar een logische aansluiting in het programma. Maar het komt ook voor dat het me op een presenteerblaadje wordt aangereikt.
Zo’n ervaring had ik deze week. Als jij in een organisatie werkt is de kans vrij groot dat je ooit in een training kennis hebt gemaakt met het verschijnsel kernkwadrant. De bedenker ervan is Daniël Ofman. Hij werkt er al een jaar of twintig mee en hield deze week een uitvoerige inleiding over het gebruik van kernkwadranten en over de inzichten die hij ontwikkeld heeft sinds het verschijnen van zijn boek erover. Na zijn lezing mocht ik met de zaal gaan zingen. Ik kwam in een gespreid bedje terecht, want heel veel van wat Ofman zei over organisaties, over samenwerken, over leidinggeven en over ontwikkeling bleek volmaakt aan te sluiten op mijn kijk op zingen. Soms gebruikte hij formuleringen die ik mezelf letterlijk ook al vaak heb horen hanteren. Zijn centrale gedachte was: we moeten niets. Nooit. Niemand buiten onszelf kan ons ooit machteloos maken. Op ieder moment dat we dat echt durven te geloven plaatsen we onszelf in een leegte. Een vrije ruimte die dan op creatieve wijze gevuld kan worden. En die creativiteit kan alleen maar van binnenuit komen. Het gaat er dus om wat jij wil.
En toen zei hij de zinnen die bovenaan deze nieuwsbrief staan. Die troffen mij. Als het om willen gaat doet verbinding er dus enorm toe. Dat roept dan natuurlijk de vraag op: verbinden met wat, of met wie? Gaat het om verbinding met anderen? Of over verbinding met het hogere? Daarover sprak Ofman zich niet uit. En misschien is ieder antwoord ook wel goed. Als je oprecht met een ander verbonden bent (je kunt dan spreken van horizontale verbinding) gun je die ander natuurlijk het beste en wil je dus geven. Maar die ander is niet eens nodig. Je kunt die verbinding ook allereerst een verticale laten zijn. Dan open je je voor dat wat jou inspireert, voor je bezieling. En ook dan wil je, als vanzelf, geven. Waarvan krijg jij de geest? Wat bezielt jou? Dat lijntje naar boven is soms nog helemaal niet makkelijk te vinden. Juist hier heeft muziek ons veel te bieden.
Ik kan daar van alles over zeggen (sterker nog, ik heb er net een boek over geschreven). Maar dat ga ik hier niet doen, ik wil het podium geven aan iemand die veel meer recht van spreken heeft. Ze heet Alice, ze is pianiste, en met haar 106 jaar is zij de oudste overlevende van de Holocaust. Ze speelt nog dagelijks, ze maakt de indruk intens gelukkig te zijn, de liefde straalt van haar gezicht. Muziek is alles, zegt ze, ‘music is God ‘. Van haar neem ik het direct aan. Haar lijntje naar boven gaat via muziek, zou je kunnen zeggen. Maar eigenlijk is het nog scherper: haar lijntje naar boven is muziek. Over Alice is een documentaire gemaakt die begin volgend jaar uitkomt, ik kreeg de trailer ervan na onze vorige nieuwsbrief toegestuurd door drie verschillende mensen, waarvoor mijn dank. Hij duurde een minuut of tien, en ik had je nu graag de link ervan gegeven maar hij is inmiddels helaas vervangen door een veel kortere versie, die overigens nog steeds mooi is. Zo hoop ik ook 106 te worden.
We verwelkomen je graag, met jouw muziek, in onze activiteiten. Ook als je jonger bent.
P.S.
1.
Even een misverstand de wereld uit helpen. Soms beginnen mensen tegen mij over m’n boek en zeggen dan: waarom zou ik een boek over zingen willen lezen, zingen moet je toch gewoon doen? De eerste keer overviel die vraag me echt, ik had er zelf nooit zo tegenaan gekeken. Later dacht ik: maar vragen die mensen dat ook als het over een kookboek gaat? Want zoiets is het wel: wie van koken houdt kan van een goed kookboek heel blij worden. En vervolgens genieten van zijn kookkunst, én van heerlijk eten. Wie van zingen houdt geniet van dit boek, en zingt daarna nóg lekkerder.
2.
Sinterklaas is weer in het land en dat is mooi, want dan kunnen we ons verlangen om te geven volop uitleven. Maar bovendien: we kunnen weer dichten. Ik ben daar een groot voorstander van. Nou houdt niet iedereen van dichten, dus we schieten je graag te hulp. Als je vrijdag aanstaande het boek of de cd bij ons koopt leveren wij er desgewenst een passend gedicht bij. Bestel je via de webwinkel en wil je ook een gedicht, stuur dan na je bestelling een e-mailtje met in het onderwerp Gedicht.
