Als je musicus bent, ben je een getalenteerd mens. En je hebt dat kennelijk bij jezelf herkend, anders was je geen musicus geworden. Lang niet alle mensen kennen hun eigen getalenteerdheid, dus als jij die wel kent mag je jezelf gelukkig prijzen. Of is jouw talent voor jou mogelijk zo vanzelfsprekend dat het je niet eens meer opvalt?
Die kans is best groot, omdat je ongetwijfeld veel verkeert te midden van andere getalenteerde musici of artiesten. Misschien vergelijk je jezelf met hen. En mogelijk levert die vergelijking spanning op. Ben je wel goed genoeg? Kun je de druk aan van optreden, van het hebben van een eigen praktijk. Kun je leven van je talent? Ben je er blij mee of is je talent ook een last geworden?
Er zijn allerlei mensen die prachtig viool spelen, geweldig zingen, virtuoos piano spelen. Maar als je goed kijkt en luistert dan valt je natuurlijk op: er zijn er geen twee hetzelfde. Al die mensen zijn anders, ze hebben iets anders te bieden, en ze hebben hun eigen unieke beperkingen. En steeds weer kom je dus de vraag tegen: wie ben ik zelf eigenlijk? Wat is kenmerkend voor mij? Wat is mijn eigenheid? Dat is een belangrijke vraag, want je luisteraars (en je leerlingen) verlangen wezenlijk niet naar jouw virtuositeit of vakkennis, hoe belangrijk ook, maar naar jou. En jij verlangt er natuurlijk ook naar om gezien en gehoord te worden zoals je bent, om te geven wat je echt van harte en eigenlijk moeiteloos kunt geven, omdat het bij jou hoort.
Deze workshop Leven van Talent gaat over eigenheid. Gaat over: jij en jouw talent. En ook: jij en jouw beperktheid. Jouw wezen als musicus, dat zich nu eenmaal beweegt tussen die twee polen. Enerzijds je talent, je gave, waar je niets voor hebt hoeven doen, waar je mee geboren bent, jouw cadeau aan deze wereld. En anderzijds je beperktheid, je zelfafwijzing wellicht, je negatieve zelfbeeld, dat maar niet wil verdwijnen, hoeveel applaus en complimenten en bevestiging je ook krijgt. Hoe meer je met beide polen vertrouwd raakt, des te meer leer je om soepel tussen beide te bewegen. Tot vreugde van jezelf, je publiek, je opdrachtgevers, je klanten, je leerlingen.
We zullen op deze dag vooral twee dingen doen. Het eerste is: zingen en spelen, en wel met name improviseren. Dat doen we op een dermate toegankelijke wijze dat je dat zult blijken te kunnen, ook als je het nog nooit gedaan hebt, of nog steeds eng vindt. Het tweede is: reflecteren daarop. Woorden geven aan je ervaring. En uiteindelijk woorden geven aan je eigenheid. Woorden die jou kenmerken. Zodat je meer en meer als vanzelf gaat weten: dit ben ik. En daar trouw aan kunt zijn.
Stembevrijding kan veel betekenen voor muziekprofessionals. We leren je geen nieuwe methode aan, maar helpen je om het contact met je eigen muziek (opnieuw) te koesteren. En om onbekommerd te musiceren, te genieten van je muzikaliteit. Een studente van onze opleiding, zelf klassiek zangeres, verwoordde het zo: ‘Zingen was voor mij “moeten” geworden, en dan ook nog volgens een hele lijst regeltjes en criteria waarmee ik voor mezelf de lat enorm hoog legde. Zingen is nu meer een uitlaatklep, en dat is iets waarover ik altijd amateur-zangers heb benijd. Dat is een grote verandering daar ben ik heel erg blij mee.’
