Na stilte komt muziek het dichtste bij het uitspreken van het onuitsprekelijke. (Aldous Huxley)
Zingen is zoveel meer dan met je stem een melodie voortbrengen. Zingen is levendigheid, zingen is naar buiten komen, zingen is verbinding voelen. Zingen is ontroering, zingen is plezier. Zingen is heerlijk. Zingen is ook mysterieus.
Stil zijn is zoveel meer dan geen geluid maken. Stil zijn is verwondering, stil zijn is openen, luisteren. Stil zijn is concentratie. Stil zijn is ruimte ervaren. Stil zijn is ook mysterieus.
Zingen en stil zijn, een fascinerende combinatie.
Een paar keer per jaar organiseren we zang- en stilteretraites van uiteenlopende lengte. Daar zingen we, uitvoerig, uitbundig, ingetogen, verstild. En we zoeken de stilte op. Ook uitvoerig. De combinatie van die twee elementen is magisch: we gaan open. We vinden nieuwe ruimte.
Eigenlijk gaan we terug naar de bron.
Die altijd stroomt.
Als pure genade.
We leven in een bijzondere tijd, vol tegenstrijdigheden. Er is meer welvaart dan ooit, maar de verdeling ervan roept veel vraagtekens op. We hebben heerlijke zomers, maar moeten we daar wel blij mee zijn? We hebben tal van communicatiemiddelen, maar voelen we ons ook verbonden? Wat is mijn plaats, mijn bijdrage in dat geheel? Doe ik er eigenlijk wel toe?
Veel wijst erop dat onze wereld zich in een wezenlijke transitie bevindt. In crisis op tal van gebieden, maar dat betekent ook dat er iets essentieels kan gebeuren. Kunnen we, durven we daar hoopvol in te zijn? En wat kan ons daarbij helpen?
Ik denk dat onze wereld behoefte heeft aan autonome mensen. Die in zichzelf geworteld zijn én van daaruit geven. Die zichzelf en hun eigen pijn kunnen dragen én zich openen voor de ander. Die zichzelf respecteren, én daar niet in verstarren. Mensen dus die kunnen bewegen, naar binnen en naar buiten, en die daarbij hun eigen tempo vertrouwen. Maar ja, dat is voor niemand gemakkelijk, dus het vergt oefening.
Die beweging: naar binnen en naar buiten, staat in onze retraites centraal. Met groot genoegen nodig ik je daarom uit voor Het Lied van de Stilte. We trekken ons terug, omdat we voelen dat dat ons goed doet. En omdat het fijn is. Even een paar dagen geen afleiding, geen drukte, geen versnippering. Ruimte voor mij, ruimte om te vertragen, ruimte om te zijn met alles wat er is, zonder dat er iets hoeft te worden opgelost. Even geen woorden, even niet praten. Even stil. Om vervolgens weer levenslustig naar buiten te kunnen komen.
Programma en staf
We volgen een vast, kloosterachtig dagritme. In gezamenlijke bijeenkomsten zingen we en zijn we ook stil. Daartussendoor is er tijd voor jezelf, en die brengen we in stilte door. Ik word omringd door een ervaren staf, bestaande uit Anna Fernhout, Eric van den Bergh, Marjo Brenters en Sarah Jens.
Waar
We worden gastvrij ontvangen in Kasteel de Berckt in Baarlo. De Berckt is een bijzondere plek. Het heeft eerst als kasteel dienstgedaan en vervolgens als klooster. Je beschikt over een eenvoudige kamer met eigen sanitair. Er zijn 1-, 2-, 3- en 4-persoonskamers, en er kan ook gekampeerd worden.
Je kunt er lekker wandelen langs de Maas.
De maaltijden zijn voedzaam en lekker en geheel biologisch en vegetarisch. Er wordt geen alcohol geschonken.
Voor meer informatie en reserveren ga je naar de website van het Centrum voor Stembevrijding.
